24 Ara Depresyon Nedir?

Depresyon Nedir?

Depresyon her şeye olumsuz bakma eğilimidir, kişideki çökkünlük halidir. Depresyon kalıtsal, çevresel ya da hormonal bozukluklar sebebiyle oluşur. Kişinin algısı depresyon döneminde biraz değişir. Depresyondaki kişi; etrafındaki insanları soğuk ve sevimsiz bulur, çevresini kasvetli görür, her şeye ilgisi azalır. Kişi, depresyonun sanki hiç geçmeyeceğini düşünür oysa bu geçici bir durumdur. Hatta bazı insanlar depresyonda olduğunu bilmez ya da kabullenmez. Depresyonun belirtilerini bilmenin faydalı olacağını düşünüyorum. İçinde bulunduğumuz durumu bilmek o durumdan çıkmanın ilk adımıdır.

Depresyon Belirtileri Nelerdir?

Uzun bir aradan sonra dışarı çıkmıştım. Yolda yürürken bir arkadaşımın eşine rastladım. Hemen arkadaşımı sordum. Eşi arkadaşım hakkında:

-“O bu aralar iyi değil, sürekli odasında. Evde hiçbir şeye el sürmüyor ve benimle de pek konuşmuyor. Dışarı çıkalım diyorum reddediyor, kabuğuna çekildi, ne yapacağımı bilemiyorum.” diye cevap verdi.

Bunları anlatırken çok üzgün görünüyordu.

– “Bu durum ne zamandan beri devam ediyor?” diye sordum.

– “Yaklaşık bir aydır devam ediyor.” dedi.

Arkadaşımın depresyonda olduğu o kadar belli oluyordu ki (yalnızlık, hiçbir şey yapmama, iletişimi büyük ölçüde azaltma, evden çıkmama, her konuda kabuğuna çekilme).

– Bu konuyla ilgili ne yapacaksın? diye sordum.

Arkadaşımın eşi:

– “Onu psikoloğa gitme konusunda ikna etmeye çalışıyorum, ama o çok inatçı.” dedi.

– “Onunla konuşmak istiyorum.” dedim.

-“Telefonları açmıyor!” dedi.

– “Sen telefonu açıp onun yanına koyar mısın?” diye sordum.

Eve dönünce ilk işim arkadaşımı aramak oldu. Gerçekten de pek çok aramama karşılık vermemişti. Sonra eşi telefonu açtı ve onun duyacağı yere koydu. Arkadaşıma:

– “Seni çok özledim, seni görmek istiyorum.” dedim.

Hiç ses çıkarmadı, bir an sanki kendi kendime telefonda konuşuyor gibi hissettim. Uzun bir sessizlik sonrası arkadaşım:

-“Hayır, gelemem.” dedi.

-“Seni görmeye ihtiyacım var, beni kırma ne olursun.” dedim. Yine uzun bir sessizlik oldu.

– “Uzun zaman dışarı çıkmadım ve kendimi çok yalnız hissediyorum, sana ihtiyacım var.” dedim. Teli kapatacağını düşünürken;

-“Olur, görüşelim.” dedi.

Ertesi gün için randevulaştık. Randevu yerine gittim, kısa süre sonra arkadaşım geldi. Güler yüzlü, bakımlı arkadaşım gitmiş yerine soluk, özensiz ve isteksiz biri gelmişti. Onu böyle görmek beni üzmüştü ama bunu belli etmedim. Sımsıkı sarıldım ona ve:

– “Seni çok özledim.” dedim. Bana aynı içtenlikle sarıldı, oturduk.

– “Nasılsın?” diye sordum.

Gözünden yaşlar süzülüyordu. Ellerini tuttum ve:

– “Ne zaman istersen seni dinlerim.” dedim. Tekrar bana sarıldı ve sonra başladı anlatmaya. Kendindeki düşünsel ve davranışsal değişiklikleri bir bir anlattı.

– “Herkesten, her şeyden uzak olmak istiyorum. Dünyadaki her şey çok kötü. Hiçbir şey yapmak istemiyorum.” dedi.

– “Bir dönem ben de aynı şeyleri yaşadım.” dediğimde bana uzun uzun baktı. Bu durumla nasıl mücadele ettiğimi anlattım:

– “İstemesem de rutin hayatıma devam etmeye, her gün dışarı çıkmaya, iletişimi devam ettirmeye, kendime ve evime bakmaya çalıştım.” dedim. “Bir süre mücadele ettikten sonra bir uzmana gittim.” diye de ekledim. Anlattıklarım ona çok tanıdık gelmiş aynı zamanda da onu rahatlatmıştı. Depresyondaki pek çok kişi gibi arkadaşım da bu durumu sadece kendi yaşıyor sanıyordu. Bunun böyle olmadığını duyunca rahatlamıştı.

– “Şu anki durumumuz, hasret gidermemiz sana ne ifade ediyor?” diye sordum.

– “Buluşmamız bana iyi geldi.” dedi.

Kısa süre mevcut durumlarımızdan bahsettikten sonra ben konuyu onunla olan güzel ve eğlenceli anılarımıza getirdim. Yavaş yavaş ilk geldiği hali, yerini daha iyi bir ruh haline bırakmaya başladı. Hafif gülümsemeler başlamıştı, bunu görmek beni çok mutlu etti. Anılardan, onun başarılarından bahsetmek ona iyi gelmişti. Yaklaşık 2 saat oturduk. Ayrılmadan önce kendisine,

– “Buraya gelerek beni ne kadar mutlu ettin bilemezsin, seni çok seviyorum. Benim için çok değerlisin. Lütfen eski haline dön.” dedim. “Ne olur bunu  sen de iste ve gerekenleri yap!” diye de ricada bulundum.

– “Bunu düşüneceğim, seninle buluşmak bana iyi geldi.” dedi.

Sarılıp ayrıldık. Görüşmemiz bana bir umut vermişti ve yanılmamıştım. Birkaç gün sonra arkadaşım beni aradı.

-“Psikologdan randevu aldım, senin de bana eşlik etmeni istiyorum.” dedi.

Çok memnun oldum ve teklifini hemen kabul ettim. Arkadaşım psikologla görüşürken onu bekledim. Çıktığında, içerde çok ağladığı belliydi. Ama görüşmek ona iyi gelmiş ve bu durumdan kurtulma kararı almıştı. Yapacaklarını biliyordu ve artık yapacaktı. Yaklaşık 2 hafta sonra yine dışarı çıkmıştım ki ne göreyim; karşıdan arkadaşım ve eşi geliyordu. İkisi de iyi görünüyordu. Onları böyle görmek bana da çok iyi gelmişti. Beni görünce hızla yanıma geldiler. Arkadaşım hemen sarıldı bana;

– “Senin sayende!” dedi. Anlamadım;

-“Seninle konuştuktan sonra pek çok şey değişti.” dedi. Ben de:

-“Sen ne yaptıysan kendin başardın, istemeseydin düzelemezdin.” dedim.

– “Artık daha iyiyim, eski halime neredeyse döndüm ve artık bu tarz kötü düşüncelere izin vermeyeceğim.” dedi.

– “Çok sevindim, seni hep böyle görmek isterim.” dedim.

Sarıldık ve başka zaman buluşmak için haberleşmek üzere ayrıldık.

Anlattığım hikayeden de anlayacağınız üzere depresyon belirtileri aslında çok açık:

1. Çökkün bir duygu ve durum hali,
2. Bütün etkinliklere ya da pek çok etkinliğe karşı zevk almada azalma,
3. Her gün iştahta artış ya da azalmanın olması,
4. Uykusuzluk ya da aşırı uyku hali,
5. Zihinsel ya da bedensel işlevsellikte azalma ya da huzursuzluk,
6. Halsizlik, yorgunluk halleri, önceki günler kadar enerjik hissetmeme,
7. Kendini değersiz hissetme, küçük görme, suçlu hissetme,
8. Düşünme ve konsantrasyonda azalma ya da kararsızlık hali,
9. Tekrarlayan ölüm düşünceleri, intihar planları ve eylemlerinin varlığı,
10. Yalnız kalma isteği,
11. Hiçbir şey yapmama isteği,
12. Depresif cümleler kurma (Her şeyden sıkılıyorum. Kendimden nefret ediyorum. Hiçbir şey umurumda değil. Çok ağlıyorum. Artık hiç karar veremiyorum.).

Bu belirtilerden birkaç tanesini yaşıyorsak depresif bir dönemde olma olasılığımız yüksek.

Depresyondan Nasıl Kurtulabiliriz?

Depresyon zamanları tabir-i caizse hayatımızın tatsız tuzsuz zamanları. Bu dönemi kısa ve az zararla atlatmak önemli.

Depresyondan kurtulmanın yolları:

Bu dönemde kişi, olumsuz düşünce denizinde fırtınanın ortasında gibidir. Kenara çekilip düşüncelere dalmak depresyondan çıkışı zorlaştırır. Günlük rutinleri yapmak depresyon sürecinden çıkmak için oldukça önemli. Nedir o rutinler?

1. Kendine bakmak (duş, makyaj, tıraş…)
2. Evi toplamak (Bulunduğun ortamın dağınık olmaması…)
3. Yalnız kalmaktan kaçınmak (İç sesini dinlemek yerine hayatına başka sesler katmak…)
4. Kısa süreli de olsa evden çıkmak (Her gün kısa mesafe de olsa bir yerlere gitmek…)
5. Depresyonla mücadeleyi bırakmamak (Kurtulmak adına asla vazgeçmemek…)
6. İlişkilerini artırmak (Telefonla depresyon öncesindeki gibi sevdiklerini aramak…)
7. Canın istemese de sevdiklerinle bir yerlerde buluşma ayarlamak (Yalnız kalmamak… )
8. Depresyon öncesi yapmaktan keyif aldığın şeyleri düşünmek ve yapmak (Canın istemese de yapmak…)
9. Depresyondayken hissettiğin ya da düşündüğün şeylerin aslında gerçeği yansıtmadığını bilmek (Depresyondayken her şeyin daha kötü ve karanlık göründüğünü bilmek…)
10. Depresyondayken kendini çok fazla gözlemlememek (Bu gözlem süreçteki çabaları zedeler.)
11. Kendine zaman vermek ( Her şey yavaş yavaş düzelecek, 2 adım ileri 1 adım geri ama baktığında süreçte ilerlemiş olmak…)
12. Günlük tutmak (Gün içinde seni üzen, sevindiren, üstesinden geldiğin, gelemediğin her şeyi yazmak…)
13. Günlüğü belli periyotlarla (15-20 gün) okumak (Geçmişte kafaya neleri taktığını ve şu andaki seni fark etmek…)
14. Başkalarının da aynı şeyleri yaşadığını bilmek ( Pek çok insanın bu durumu yaşadığını ve atlattığını bilmek…)
15. Kendine anlayışlı ve şefkatli olmak (Anlayış ve şefkat sayesinde bu durum aşılacak…)
16. Psikolojik destek almaktan çekinmemek (Dertlerini kendin çözemeyebilirsin, bunun bilincinde olarak davranmak…)

Hepimiz zaman zaman farklı boyutlarda depresyona girmişizdir. Önemli olan kendimizdeki bu tuhaf ve tehlikeli düşünceleri, ruh hallerini fark eder etmez konuyla ilgili bir uzmandan yardım almamız. “Ben deli miyim?” düşüncesini dikkate almayıp gerekli yardımı almak, ruh ve beden sağlığımız açısından çok önemli.

Depresyona girmek çoğu zaman dışımızdaki durumlara bağlıyken depresyondan çıkmak bize bağlı, bunu unutmamak ve gerekenleri yapmak faydamıza olacak.

Depresyona girdiniz mi? Depresyondan çıkmak için neler yaptınız?